Luciënne (61) en Martin Ravenhorst (65) kwamen bellend de lockdown door

Luciënne (61) en Martin Ravenhorst (65) kwamen bellend de lockdown door

Vlak voor zorgorganisaties half maart hun deuren noodgedwongen moesten sluiten vanwege het coronavirus, kon Martin Ravenhorst (66) net weer af en toe een weekend naar huis. Hij werd twee jaar geleden getroffen door twee hersenbloedingen en verblijft sindsdien in woonzorglocatie Lindendael in Hoorn. Hoe zijn hij en zijn vrouw Luciënne (61) omgegaan met feit dat zij elkaar niet konden bezoeken vanwege het coronavirus?

Martin en Luciënne waren beiden net gestopt met werken en klaar om van hun pensioen te gaan genieten, toen Martin twee hersenbloedingen kreeg. In plaats van samen er op uit te gaan, startte voor Martin een lang revalidatieproces. En dus ook voor Luciënne. ‘Sinds oktober 2018 verblijft Martin bij Lindendael. Ik kwam vanaf dag 1 twee keer per dag langs. Ik was er met de lunch, met het diner en hielp hem’ s avonds zelf naar bed’, vertelt Luciënne.

Geen afscheid meer
Omdat het naar omstandigheden goed gaat met Martin, werd het haalbaar om de weekenden naar huis te komen. ‘Hij was op zondag 14 maart thuis, toen de persconferentie vanuit de overheid werd gegeven en we de ernst van de situatie inzagen. Hij moest terug naar Lindendael. De volgende ochtend, op maandag 15 maart, wilde ik nog even naar hem toe, om gedag te zeggen. Maar dat kon helaas niet meer. Ik begreep dat het nodig was en dat die lockdown voor iedereen gold, maar het heeft ons toch nog overvallen’, vertelt Luciënne zichtbaar aangeslagen.’

Ook Martin had in het begin een beetje moeite met te begrijpen wat er precies gebeurde. Vanuit de zorg werd elke ochtend gecommuniceerd wat er vanuit de overheid besloten was en welke gevolgen dat had voor de bewoners en hun bezoekers. ‘Ik kan niet zo goed meer lezen, maar gelukkig was elke morgen wel iemand beschikbaar die mij wilde inlichten over de laatste stand van zaken’, vertelt Martin.

Wat ook een hoop scheelde was dat Martin en Luciënne met elkaar konden bellen of beeldbellen. ‘Het was natuurlijk een heel hectische tijd, voor ons, maar ook zeker voor het zorgpersoneel. Dus was het fijn dat wij gewoon zelf contact konden zoeken met elkaar. Een enkele keer had Martin niet in de gaten dat zijn telefoon leeg was en duurde het - door de hectiek - ook even voor het personeel dat in de gaten had en zijn telefoon in de oplader gelegd werd. Als ik hem dan niet kon bereiken, waren dat wel even moeilijke momenten’, geeft Luciënne toe.

Verdriet
‘Op een dag kwam Luciënne mijn was halen. We konden elkaar zien door het glas van de hoofdingang. Maar we konden elkaar niet verstaan. Toen had ik echt verdriet. Ik miste haar verschrikkelijk’, denkt Martin terug. Ook het zorgpersoneel dat getuige was van het tafereel, hield het niet droog. ‘Toen hebben we besloten elkaar niet meer op deze manier te zien; het was te pijnlijk’, vult Luciënne aan.

Praatkeet
Een stuk gelukkiger werden zij dan ook van de ‘praatkeet’ die Omring zo perfect had geregeld. ‘Het was een heel aangename locatie, erg gezellig ingericht en het was een locatie waar wij elkaar heel graag troffen. Het was allemaal echt goed geregeld. Dat we elkaar weer in levenden lijve konden zien, scheelde enorm’, zegt het echtpaar.

Martin: ‘Ik kon ook mijn kinderen en oud-collega’s weer zien. Daar werd ik echt heel blij van.’ Hij denkt terug aan een ander mooi moment: ‘Ik weet nog dat Luciënne weer “gewoon” op bezoek mocht komen en mij voor het eerst weer even vastpakte in mijn nek. Kippenvel! Ik had die aanraking zo gemist…’, vertelt Martin terwijl Luciënne vertederend naar haar man kijkt.

‘Thuisblijver’
Ook voor Luciënne was de lockdown een flinke omschakeling. ‘Ik was bijna hele dagen hier en ineens zat ik alleen thuis. Ik heb mijn schilderhobby maar weer opgepakt’, vertelt ze.

Beiden hebben veel steun ervaren vanuit Omring. ‘Het zorgpersoneel werd erg creatief. Zo hebben we Swingo gedaan. Wij, de bewoners, genieten altijd erg van muziek. Dus bedachten ze een soort bingo op muziek. Zij draaiden plaatjes en wij moesten ze afstrepen op onze Swingo-kaart. En die zusters dansen joh! Daar heb ik ontzettend van genoten’, glundert Martin nog na.

En natuurlijk waren het bezoek van Koning Willem-Alexander en een optreden van Gerard Joling hoogtepunten in deze moeilijke tijd.

Open en duidelijke communicatie
Ook aan de mantelzorgers werd en wordt door Omring veel tijd besteed. Elke week krijgt Luciënne een duidelijke nieuwsbrief met daarin de laatste maatregelen, versoepelingen en afspraken. ‘We worden op alle fronten op de hoogte gehouden en dat is wel heel fijn. Door die open communicatie zijn we eigenlijk ook geen moment angstig geweest.’

Omring is goed omgegaan met de versoepeling, vinden Martin en Luciënne. ‘Ze hebben zich netjes aan de handreiking gehouden, wat natuurlijk ook niet anders kan, maar alles ook weer opengesteld zodra dat mogelijk was.’

Inmiddels is de situatie voor Martin en Luciënne weer bíjna als voor corona. Martin is zelfs alweer twee weekenden naar huis geweest. ‘Ja dat is wel heel fijn. Zeker omdat in september ons eerste kleinkind geboren wordt. Martin was heel bang dat hij daar geen onderdeel van zou uitmaken, maar dat ziet er nu gelukkig iets rooskleuriger uit…’

Pluspunten die Martin en Luciënne hebben ervaren:

  • Open en duidelijke communicatie vanuit Omring
  • De sfeer op de afdelingen
  • De snelle versoepeling en het vertrouwen in de cliënten en hun mantelzorgers

 

Moeilijke momenten die Martin en Luciënne hebben ervaren:

  • De abrupte lockdown; geen mogelijkheid tot afscheid

De zus en schoondochter van Martin werken bij Lindendael, maar op andere afdelingen. Zij konden Martin nog wel bezoeken. Om toch alle kans op verspreiding tegen te gaan en Lindendael zo veilig mogelijk te houden, mocht er helaas geen bezoek meer plaatsvinden van de ene afdeling naar de andere. Dat vond Martin even moeilijk, maar hij snapte het wel.

Het artikel is ook te lezen op de website van Waardigheid en Trots.

 

Hallo, hoe kan ik u helpen?

Chat met een medewerker