Broers, oudtantes, neven, achternichten en een nieuwe liefde van de jongste generatie. Verspreid over de middag komen ze allemaal een kop soep halen bij oma. Vaste prik, elke derde zaterdag van de maand. “Niemand is verplicht maar iedereen komt graag”, aldus de apetrotse mevrouw Bosma (91) uit Enkhuizen. “Het is een rijk gevoel. Ik tel nog mee.”
Het begon ergens eind vorige eeuw, toen de laatste van vier zoons het ouderlijk huis verliet. “Het werd me veel te stil. Ik dacht: als mijn man ze nou verleidt met een lekker soepje, hebben we ze in elk geval nog eens per maand samen!”, lacht mevrouw Bosma, die nooit had kunnen denken dat dit het begin was van een bijzondere familietraditie.
Scharrels
Er schoven partners en later ook kleinkinderen aan tafel. Met de jaren dijde het gezelschap flink uit. “We zaten om beurten aan de volle tafel. Wie uitgegeten was ruilde met iemand op de bank, waar koffie en thee stond. Of je ging in de keuken staan, waar het ook gezellig was. Zo sprak je altijd iemand anders”, vertelt mevrouw Bosma. “Ik heb ook aardig wat scharrels voorbij zien komen”, lacht ze. “Sommigen kom ik nog wel eens tegen. Altijd even een groet en een glimlach. Mooi.”
Opluchting
Even leek de traditie te verdwijnen, toen in 2009 opa Bosma overleed. Dapper probeerde mevrouw Bosma het soepmoment voort te zetten, maar het werd haar te veel. “Ik was het plezier verloren. Het gevoel was heel anders.” Tot haar grote vreugde en opluchting stelden kleinzoon Eric en zijn vrouw Judith voor om de rol van gastheer- en vrouw op zich te nemen. “Ik heb ze meteen mijn soeppan in de handen gedrukt!”
Leverpastei
Die pan is inmiddels vervangen door een grotere. Tegenwoordig eet er bijna veertig man uit. De soep is nog altijd de goedgevulde Bosmasoep volgens vast recept. Die wordt genuttigd met crackers en leverpastei. “Tja, hoe is dat zo ontstaan?”, probeert mevrouw Bosma zich te herinneren. “Ik denk gewoon om de kosten te drukken, haha! Ach, het gaat om het samenzijn. Dát is het belangrijkste ingrediënt van de hele middag.”
Bij de les
Een van haar zoons haalt mevrouw Bosma altijd op en brengt haar weer thuis. “Als het mooi weer is rijden we even om langs de begraafplaats van mijn man. Dat is fijn op zo’n dag met de familie”, aldus de ‘soepoma’. Ze zag haar zoons van dichtbij man, vader en opa worden. “Op soepdag houdt iedereen mij bij de les. Dat geeft een rijk gevoel; ik tel nog mee. Én het is goed voor de familieband. Soepdag moet altijd blijven bestaan.”
Schoondochter Margriet (62):
Aansluiting houden
“Veel mensen zijn erg op mevrouw Bosma gesteld. Zij kan mensen om zich heen stimuleren. Ook lukt het mijn schoonmoeder steeds weer om oude bekenden op te speuren, via via of zelfs via internet. Op haar leeftijd vallen er toch mensen weg, maar op deze manier houdt ze aansluiting. Dat vind ik erg knap.”
Kleinzoon Eric (39):
Even bijkletsen
“Tegenwoordig hebben we het allemaal druk. Veel mensen zien of spreken hun familie amper. Dan valt het een beetje uit elkaar. Bij ons niet, mede dankzij de soepdag. Iedereen doet zijn best om langs te komen, al is het maar kort. Even zitten, bijkletsen met wie er dan ook is. En een kom soep is natuurlijk altijd lekker.
Achterkleinkind Esmay (10):
Ballen tellen
“Ik weet niet beter dan dat de soepdag van papa’s oma bestaat. Hij vertelde laatst dat ze vroeger, toen zijn opa de soep nog maakte, altijd mochten raden hoeveel balletjes er in de soep zaten. Dat waren er soms meer dan tachtig… Volgende keer wil ik dat ook wel!”