Wat dementie is weer iedereen wel min of meer te omschrijven. Maar hoe is het om het zelf te hebben? In de simulatiecabine van Into D'mentia die in Hoorn is neergestreken, wordt de kans geboden om dit te ervaren. Dementie is hard werken, voor de zieke zelf en voor dienst omgeving.
Dementie is heel hard werken
Het was 21 september Wereld Alzheimerdag. En omdat Hoorn het predicaat dementievriendelijke gemeente heeft, sloegen de gemeente en zorgkoepel Omring de handen ineen. Op het parkeerterrein van Sportcentrum Hoorn staat een cabine, waarin via een simulatie is te ervaren wat iemand meemaakt die getroffen wordt door de ziekte.
"Dementievriendlelijk klinkt eigenlijl een beetje raar, want het is geen vriendelijke ziekte", zei wethouder Kholoud Al Mobayerd bij de opening van de simulator, die ze samen met Omringbestuurder Jolanda Buwalda verrichtte. "Dementie bewust is eigenlijk een betere term, we willen graag mensen helpen zich bewust te worden van wat de impact is van dementie. Op de patiënt en op de mantelzorgers."
Wijkverpleegkundige Irene van de Kamer werkt veel met dementerenden en heeft zich gespecialiseerd in de ziekte. Ze bezocht de simulatie, waarin de bezoeker in een woonkeuken belandt en 'een dag uit het leven' van iemand met dementie beleeft.
"Vooral het gevoel van hulpeloosheid en initiatiefloosheid viel me op", zegt ze. "Je bent hard aan het werk om het allemaal goed te doen. Ik denk dat mijn cliënten dat ook meemaken. Je wil liever niet horen dat je weer iets vergeten bent of het niet goed doet. Je bent in een situatie waarvan je niet weet wat de bedoeling ervan is. Voor mantelzorgers is dat ook zwaar: je moet soms dertig keer iets uitleggen, heel veel geduld hebben."
Ook voor de mantelzorger is het hard werken dus. Vanwege de vergrijzing in Hoorn zal het volgens wethouder Al Mobayed in de toekomst nodig zijn een zorgzame samenleving op te zetten, waarin aandacht is voor preventie, voor de zieken en voor de mantelzorgers. "Dat zal op een andere manier opgelost moeten worden dan alleen met professionele hulpverlening", vult Buwalda van Omring aan. "We zullen heel vindingrijk moeten zijn met elkaar."
Dan is het de beurt aan de verslaggever om Into D'mentia te gaan. Na een korte introductie ontrolt het leven van de man met dementie zich. Veel herkenbare elementen, voor iemand met een vader die dementerend is en die zichzelf 'dementicus' noemt. Daar sta je, met een boodschappentas in je hand, met daarin vreemde sleutels, voor een vreemde voordeur, waarachter een vreemd huis. Een pratend vest vertelt wat er gaande s in de woonkeuken die je binnenkomt en wat er van je verwacht wordt. Via projecties is er interactie met een dochter die in huis aan het werk blijkt te zijn.
Een vriend met wie je weer eens zou willen afspreken blij jen et nog te hebben gezien, hij bleef zelfs eten. Confronterend. De deur waardoor je binnengekomen dacht te zijn, blijkt de deur naar iets heel anders. Het is als in de droom waarin je je eigen huis zoekt, maar de straat helemaal veranderd is. Mee naar een feest wil je niet meer, want de vorige keer werd er wel meewarrig over je gepraat maar niet met je gesproken. Of je er al niet meer was.
In het nagesprek met Toos Munneke van Into D'mentia, dat net zo lang duurt als het bezoek aan de simulator, is er ruimte om de ervaring te delen. Vrijwel alle ervaringen die in de simulator langskomen, zijn uit de praktijk gehaald. Ook het over je praten in plaats van met je. "Dat gebeurt echt. En zelf ben je niet meer in staat om snel te reageren", zegt Munneke. "Dan is het letterlijk alsof je niet meer meedoet."
Behalve het nagesprek is het ook mogelijk deel te nemen aan een vervolgbijeenkomst, die op een ander moment wordt gehouden. Deze zijn op verschillende plekken in de regio. Daar kan de ervaring met andere mantelzorgers worden gedeeld en wordt geleerd hoe het beste met iemand met dementie kan worden omgegaan.
Bron: NHD
Bekijk in onderstaand filmpje de werkweek van Irene van de Kamer, wijkverpleegkundige uit Dementieteam Hoorn.
